เส้นทางการเดินทาง
คราวนี้ก็เหมือนก็เหมือนกับคราวอื่นๆกับการเดินทางของผม มักจะเที่ยวหลังทำงานหรือเที่ยวไปทำงานไป
ก่อนหน้านี้ ผมเคยไป จ.อยุธยา 3-4 หน แต่ไปทำงานล้วนๆไปแล้วก็กลับ ไม่เคยได้วิ่งวนในเมืองเลย
คราวนี้ไปทำงานแล้วเวลาเหลือหลายชั่วโมงก็เลยเข้าไปวนในเมือง ใจจริงกะว่าจะไปหาก๋วยเตี๋ยวอยุธยากิน
เพราะเห็นใน กทม. ร้านก๋วยเตี๋ยวเรือชอบติดป้ายบอกว่าเป็นก๋วยเตี๋ยวเรืออยุธยา วนในเมือง 2 รอบ
เห็นสถานที่ประวัติศาสตร์ตลอด เสียดายจริงๆที่ถ่ายไปได้แค่ 2 รูป หลังจากนั้นbattery หมด เพราะไม่ได้เตรียมมาเที่ยวจริงๆ
วิ่งวนในเมืองรู้สึกว่าคนอยุธยาน่าจะมีความสุข เพราะความที่มีสถานที่โบราณทางประวัติศาสต์นี้เอง
ก็ทำให้พื้นที่ส่วนใหญ่จึงยังคงไม่กลายเป็นตึกรามบ้านช่องไปเสียหมดเหมือนหัวเมืองใหญ่อื่นๆ
ความแอร์อัดก็ไม่ค่อยจะเห็นเท่าไร แต่ผมก็คงจะยังวิ่งวนไม่ทั่วเมืองหรอก เพราะว่าใจมันหาก๋วยเตี๋ยวเรืออยู่
(หิวแทบแย่) มาเจอร้านขายโรตีสายไหม บนถนนอู่ทอง ผมเห็นป้าแก่ๆขาย ผมก็เลยจอดรถ(แทบไม่ทัน)
แล้วถอยไปซื้อมากะจะเอามาฝากเพื่อนที่อยู่บ้านใกล้กัน(โทษทีซะเรียบไปแล้วไข่)แต่ก็อย่างว่า…ไม่เสียที
ที่ผมเป็นคนชอบกินขนมเลือกกินไม่ผิดอร่อย แป้งหนานุ่มกำลังดีสายไหมไม่หวานเกินไปกินแล้วไม่ต้องเครียดกับเบาหวาน
ซะซะเกลี้ยงเลย ด้วยข้ออ้างในใจว่า เก็บไว้ข้ามวันเดียวมันเสียซะก่อน…
ขับไปไม่เจอก๋วยเตี๋ยวสักจ้าว ก็เริ่มถอนใจแล้วเพราะหิวยังไม่ได้กินข้าวเช้าแล้วนี่มันบ่ายโมง
วนไปวนมาเจอป้าย “ตลาดน้ำอโยธยา” หลายป้ายมากมาย คิดเอาว่ามันต้องเป็นอะไรที่น่าสนใจ
เลยวิ่งงไปตามป้ายกะว่าไม่อดแน่ๆ เพราะตลาดน้ำไหนๆเขาก็มีของให้กินมากมายจนแทบไม่รู้จะกินอะไรเลย
(วิ่งไปตามแผนที่ๆผมทำ link ไว้ให้นะแหลนะ ไปม่ได้ยากอะไรเลย) พอเข้าไปพบว่าเป็นสถานที่ๆยังสร้างไม่แล้วเสร็จ
และก็มีอาหารขายอยู่แค่ 3 เจ้า เป็นก๋วยเตี๋ยวหมู, ผัดไทย, และส้มตำ ก็หิวแล้วตาลายก็ก๋วยเตี๋ยวหมูกับส้มตำและโค๊กละกัน
ง่ายๆยัดๆเข้าไปแล้วค่อยเดินดู กินเสร็จก็ลุกเดินไปจะถ่ายรูป ฉิบ..ถ่านหมด อดเลย
สถานที่ร่มเย็นด้านหน้า ลมโกรกตลอดเวลา (ก็เพราะวันนั้นแดดจัด แต่ฝนมันจะตก ความกดอากาศสูงต่ำมาเจอกัน ลมกันพัดติ้วๆ เท่านั้น)
น้ำใสไหลเป็นคลื่นน้อยๆ สานที่ออกแบบก่อสร้างขึ้นใหม่ ไม่ใช่ตลาดโบราณเก่าแก่ แต่เชื่อว่าหากเปิดตัวแล้ว จะตังเป็นพลุแตก
เว้นแต่ว่าจะทำการตลาดได้แบบวิบัติมากๆ จนไม่เกิด แต่โดยส่วนตัวเชื่อว่าเกิดแน่ๆ เพราะแม้แต่ตลาดสามชุก จ.สุพรรณบุรี
ที่ไกลจากกรุงเทพมากกว่าเท่าตัวก็ยังมีคนแห่ไปกันมากมายจนล้นตลาด แสดงว่าระยะทางไม่ใช่ปัญหาของคนอยากเที่ยว ปัญหานี้ข้ามไปได้เลย
จะจัดทัวร์ใกล้ๆชิลๆ ก็น่าสนใจ เพราะในจังหวัดมีสถานที่โบราณมากมาย ไหว้พระ ขี่ช้าง เสร็จพาไปช๊อปปิ้งกินข้าวกันที่ตลาดก็ทำได้
สถาพถนนในเมืองรถไม่มาก พื้นที่ส่วนใหญ่ที่ผมผ่านไปเป็นสถานที่โบราณ เห็นแล้วเพลินกว่าตอหม้อ BTS มากมาย
อะพอดีผมไป search ใน google พบภาพออกแบบของเขาไว้สวยงาม ลองดูกันเล่นๆไปก่อน
*ขออภัยเจ้าของภาพที่ไม่ทราบว่าจะขอท่านทางไหนครับ
มองจากภา 3D สวยดี แต่ไม่ตรึงใจเท่าสถานที่จริงอย่างแน่นอน เพราะบรรยากาศโดยรอบจะปั้นแต่งด้วยความเคลื่อนไหว
ของลม ผืนน้ำ ต้นไม้และผู้คน สิ่งเดียวที่เป็นห่วง คือวันเปิดคือวันทีี่ 6 พค. 53 ช่วงนี้ร้อนดับ ต่อด้วยฝนกระหน่ำ
จากภาพคงเห็นว่าใครไปก็เปียกแน่ๆ เพราะสวยเปิดรับธรรมชาติขนาดนั้น ที่ห่วงกว่าคือแม่ค้าพ่อค้าจะสู้ฝนกันไม่ไหวถอนใจไปหากินที่อื่นกันเสียก่อน กว่าจะบูมการตลาดก็มีหลายคน
หนีหายไปเพราะสายป่านไม่ยาวไกลเท่าท่าเจ้าของโครงการเป็นแน่.. วันนี้แอบเห็นเจ้าของโครงการด้วย
ท่าทางถ้วงท่าเป็นคนกันเองและเป็นนักถ่ายทอดที่ดี คงต้องให้ credit ท่านเพราะใครจะทำโครงการนี้ได้
ก็คงใช้ทรัพย์ไม่น้อย ท่านก็แน่นอนหล่ะว่าประสบการณ์ชีวิตธุรกิจคงโชคโชนกว่าละอ่อนอย่างผมแน่นอน
(จะห่วงหรือไม่ห่วงดี…กรูงง) พอไว้ตรงนี้ ง่วงมากๆ
ออกเดินทางจากกรุงเทพด้วยเส้นทางถนนสายกาญจนาภิเษก 
จุดที่ผมเข้าไปถึงน่าจะเป็นช่วงกลางๆ บริเวณนั้นก็มีร้านอาหาร เลือกเข้าร้านนี้เพราะว่ามันอยู่ใกล้
และมีไอติมรสชาติแปลกๆหลายรส คนมันบ้าไอติมทั้งทีไอแค็กๆมาเป็นอาทิตย์
ก็ยังไม่วายจะกิน ร้านนี้ชื่อ...เออ,ไม่รู้จริงๆ กินข้าวคลุกกะปิอย่างเดียวรองท้องไปงั้น...
เรื่องความอร่อยของอาหารจานหลักคงแนะนำไม่ได้เพราะไม่ใช่นักชิมอาหาร
แต่ไอติมอร่อยดี มีไอติมรสวาซาบิ ที่รสลงตัวดีเหมือนกัน กำลังคันคอเพราะคิดถึงพอดี
บรรยากาศในร้านน่านั่งถ้าไม่นับรวมถึง อากาศ ที่ร้อนระอุ เพราะเมื่อเดินทางไปถึง
เป็นเวลาบ่ายโมงพอดีๆ แสงแดดเผาดินกำลังได้ทีเลยแล้วร้านนี้ก็มีพัดลมตัวใหญ่
วางไว้เป็นจุดๆนะ แต่ไม่พอสู้กับแดด ใช้ไอติมสยบความร้อนภายในง่ายกว่า
เมียผมคิดว่าลูกละ 7 บาท แต่พอรู้ว่าลูกละ 35 บาท กินอร่อยขึ้นเยอะ..???
เดินออกจากร้านมาพร้อมกับไอติมก็พอจะเย็นลงบ้างแล้วอากาศข้างคลองก็ดีกว่าในร้าน
ทางเดินเท้าส่วนใหญ่ที่ติดคลองจะกว้างประมาณ 1.5-2 เมตร เดินกันระวังหน่อย
แม้ว่าน้ำจะใสกริ้งเลยแต่ตกลงไปก็คงไม่สนุก ร้านอาหารที่นี่ก็มีหลากหลายมากกว่า
ตลาดน้ำอื่นๆ เพราะมีทั้งแบบที่ได้พัฒนาแล้ว และแบบดั่งเดิม อาหารที่มีมาก
เดินไปตรงไหนก็หากินได้ เห็นจะเป็นปลาหมึกย่างกับหอยเซลเผาน้ำจิ้มรสเด็ด
เห็นแล้วยังไม่อยากกิน ก็เดินไปก่อนตรงไหนก็มี ไม่ต้องซื้อถือติดมือให้เมื่อย
แล้วยังมีเสื้อผ้าขายสกรีนตัวหนังสือเป็นภาษาไทย เรียงกันเป็นคำพูดกวนตรีนเยอะ
แนะนำว่าไปตั้งไกล ก็ช่วยกันอุนหนุนเค้าหน่อย แต่ผมไม่ได้ซืื้อหรอกนะผมกวนตรีนอยู่แล้ว
ลืมเล่าไปว่าครั้งนี้ไปเป็นหมู่ไม่ถึงกับคณะ คือไปผู้ใหญ่ 4 เด็กเล็ก 1 เด็กจิ๋วอีก 1
เราอายุไม่มากหรอกแต่ว่าขาดการดูแลสุขภาพเดินเหินก็เลยไม่คล่องเหมือนเด็กๆ
เมียผมกับน้องปามมี่ อยากจะลงเรือชมวิว ซึ่งเข้าทางผมที่เป็นคนไม่ชอบเดิน shopping อยู่แล้ว
เลยยกมือเห็นด้วย เราได้เช่าเหมาลำเรือหางยาวลำไม่เล็กไม่ใหญ่
มีที่นั่งประมาณ 6 ตอนๆนึ่งนั่ง 2 คนจะกำลังดี แต่เรานั่ง 6 คน นั่งชมวิวทิวทัศน์ข้างคลอง
มีทั้งแบบอนุรักษ์และแบบ modern โดยส่วนตัวผมรู้สึกว่าคนระแวกนี้น่าจะมีความสุข
กับการใช้ชีวิตแบบที่เป็นอยู่แบบง่ายๆ หาอาหารกินง่ายๆ และเป็นธรรมชาติ
ถ้าไม่นับรวมข่าวโลกร้อนที่ทำให้ระดับน้ำทะเลทั่วโลกสูงขึ้นทุกปีๆ การนั่งเรือดูวิวน่าจะเป็นช่วง
ที่ผมผ่อนคลายที่สุด(เว้นที่ต้องกอดไอ้ตัวยุ่งไว้ เพราะกลัวการลงเรือที่โครงเคร็งๆ)
การชมวิวด้วยเรือใช้เวลาไม่น่าจะเกินครึ่งชั่วโมง สิ่งที่ผมไม่ได้เห็นตอนเดินส่วนของตลาดคือ
บ้านพัก home stay ซึ่งมีหลายหลังที่น่าเข้าไปพักผ่อน มีทั้งแบบอยู่ในระแวกตลาด
มีบริการนวด(มองขึ้นไปเห็นนวดกันมันส์เลย), แบบอยู่ทางต้นๆน้ำหน่อยจะอยู่โดดเดี่ยวๆหน่อย
ก็น่าจะสงบดี เข้าไปพักคงจะได้ชีวิตแบบบ้านๆสงบๆถ้าตั้งใจจะไปสงบจิตสงบใจควรไปแบบหลัง
เรายังได้เห็นชาวบ้านทางต้นๆน้ำใช้ชีวิตอย่างมีความสุขดี ที่คิดว่ามีความสุข
เพราะเห็นรอยยิ้มของเขาเหล่านั้น
อ่อที่ปลายตลาด, มีคนลงไปเล่นน้ำด้วย ผมก็ไม่รู้ว่าเล่นไปตามวิถีชีวิตปกติตรงนั้น
หรือว่าเล่นเป็น theme เพื่อให้นักท่องเที่ยว ไ้ด้ in กับภาพที่เห็นหรือเปล่า
เห็นมีคุนน้าคนนึงมาชีๆให้เล่นตรงนั้นตรงนี้ราวกับเป็น organizer จัดฉาก
แต่ก็ได้บรรยากาศอยู่ดี น้ำใสน่าเล่นจริงๆ ลงไปว่ายคงจะสนุก แต่ถ้า
กระโดดลงไปแล้วหายต๋อมแน่ๆ สักการะน้ำไม่เป็น
เรือหางยาววนกลับมาจอดท่าเล็กๆท่าเดิมที่เราลง ตอนนี้เราต้องขึ้นหล่ะก่อนเขาจะไล่
พอขึ้นแล้วก็เดินไปกินขนมปังสังขยาที่เขาว่าอร่อยๆ ก็อร่อยนะผมเป็นคน
ชอบกินขนมก็ว่าอร่อย แต่ไม่ใช่ว่าจะหากินไม่ได้ใน กทม. จริงๆแล้วคุณไปหา
กินใน Lotus ยังมีอร่อยกว่านะ (แบบที่อยู่ในห่อมีขนมปัง 5 ลูก แล้วมีสังขยา
ใส่ถ้วยไว้ตรงกลางเท่านั้นนะ) แต่การกินที่อัมพวา มันก็ได้อารมณ์
เพราะกินไปเที่ยวไปมันก็อร่อยเป็นทุน
ขากลับเดินทางออกมาตามป้ายก่อนถึงทางหลวงหมายเลข 35 ตามรายทาง
จะมีร้านขายปลาทูคอหัก บ้านไหนชอบทำกับข้าวกินเองก็คงจะสนุกเหมือนกัน
เพราะว่าราคาถูกเหลือเชื่อ ตลาดหน้าบ้านผมขายขนาดนี้เข่งละ 25 บาท
แต่ว่าที่นั่นเขาขายให้มา 12 แข่ง 100 (พิมพ์ไม่ผิด) การเดินทางกลับกรุงเทพ
เป็นไปโดยปกติมีลุ้นบ้างตามเส้นทาง เพราะคุณจะได้เจอคนขับรถงี่เง่าเป็นปกติ
ก็ขอให้ระมัดระวังกันอย่ามัวแต่เม้าท์แตกหรือง่วงเพราะแดดแยงตาละกัน
พลขับเรือชมวิว
พี่ปาล์มมี่กับน้องเอ็มเอ็ม แอ็คท่าถ่ายรูปบนสะพาน แดดเปรี้ยง...
KwinTIM 